شیوه اثر گذاری بر خود و جامعه بر دو گونه است:

1-اینکه شما سعی میکنید زودتر شروع کنید. این مهم نیست که شما کجای کارید مهم این است که شروع کنید به کار فرهنگی بر روی جمع. اما مشکل کار اینجاست که ممکن است شما دچار اشتباه های فراوان شوید ، با بن بست روبرو شوید و به بیراهه روید.این مشکل را به نحوی میتوان حل کرد.

اگر یک خبره ی راه و پیر و راهنما داشته باشید کم کم هم خود پیشرفت میکنید و هم به هدف خود که همان تاثیر گذاری بر جمع است می رسید.اما باز هم در این روش شما استاد کامل و پیر راه نمیشوید بلکه یک مدیر اجرایی می شوید.مدیری که به راهنما نیاز دارد و ممکن است تا آخر راه یک زیر دست باقی بماند.

2-در روش اول شما از بیرون شروع میکردید و به درون اثر میگذاشتید هم باعث رشد جمع و هم رشد خود می شدید. که ممکن بود دچار مشکل شوید و اینکه هیچ وقت به کسوت استاد تمامی نرسید.

اما در این روش شما اثر گذاری را از درون شروع می کنید. اول خود را می سازید و هنگامی که به درجه استادی رسیدید روی جمع اثر میگذارید.(حرفی که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.) گر چه ممکن است زمانی دراز را صرف ساختن خود کنید اما اثر بهتر و عمیق تری میتوانید بگذارید. در این روش شما باید سرعت را چاشنی کار کنید و انتقالتان از حالتی به حالت دیگر سریع باشد تا در این مرحله دچار رکود و توقف نشوید چون در این مرحله به شدت دچار فرسایش خواهید شد. و برای سرعت نیز، برنامه ریزی و همچنین قدرت لازم است.

به هر حال وقتی از این مرحله گذشتید در رشته ی مربوطه میشوید استاد!. با اشتباههای احتمالی اندک، با تاثیر گذلری بیشتر و عمیق تر و آگاه از مبدا و مقصد. دیگر شما نقش یک مدیر اجرایی را بازی نمیکنید بلکه نقش یک رهبر را خواهید داشت.